SAPIK

Ben bir Anneyim.

Taciz, tecavüz haberleri günlük gazetelerin üçüncü sayfalarına bile düşmüyor artık, sıradan ve olağanlaştı.

Ne sosyal medyada, ne ülke gündeminde olayın insan yanına bakılmaması iç parçalayıcı bir durum.

Taciz ve tecavüze uğrayan içimizden, tecavüz eden de içimizden, yanımızdan, mahallemizden, aynı kültürün farklı renklerinden…

9 Yaşında kız çocuğunun evlenip, evlenmemesi TBMM çatısı altında konuşuldu, bunu tartışan alçaklarda bizdendi, üstelik seçtik yolladık.

Elittiler, elenmiştiler…

Eleği ters tuttuğumuzu geç anladık, hatta hala anlamayanlar çoğunlukta…

Çocuğunuz tacize uğradı mı hiç?

Polis ve savcı “çocuğun orada ne işi vardı” diye sordu mu hiç?

Ben bunu yaşamadım, ama başıma gelse, o soruyu soranı elimden almak için beni öldürmeleri gerektiğini çok iyi biliyorum…

Düşünün ki, 5 yaşında kız veye erkek çocuğunuza tacizde bulunuldu.

Ne yaparsınız?

Zor soru, değil mi?

Sosyal medya üzerinden, meydanlarda toplaşıp güle oynaya protesto etmekle, idam, kısırlaştırma gibi çözüm talepleriyle bir yere varılmaz…

Ülke olarak, terapi ve tedaviye ihtiyacımız var…

Sorun o sapıksa, sorunun kaynağı sensin, benim…

BİZİZ!

Herkes yazıp çizdiğine, paylaştıklarına bir kez daha baksın.

Bilim ve teknoloji çağında linç…

Akıl ve bilim suskun, içgüdüler serbest bırakılmış.

Asalım, keselim, ibreti alem işkenceler yapalım.

Yitirilen geri gelecek mi?

Öldürdüğün sapıktan ne farkın kaldı şimdi?

Sapık, Suriyeli olunca daha mı şiddet bürüyor gözünü?

Aynı inancın parçaları olarak, sapkınlığa aynı mesafede miyiz yoksa?

DÜŞÜN!

Sibel KAVÇİN

Genel Yayın Yönetmeni