YANDI!

Çiftçinin emeği, Bursa’nın yeşili yandı…
Kor alevlerle kırmızıya dönen gece, geleceğimiz, umutlarımız yandı…
Öyle basitçe yazılıp çizilecek bir olay değil bu… Bursa’nın ciğerleri, yüreğimiz yandı…
Gölgesinde mevsimler boyu oturduğumuz çamlık ormanlarımız yandı…
Uzuuuun yıllar lazım yeniden yeşermesi için toprağın, umutların… Oysa yılları ve şehri yakmak ne kadar kısa sürdü değil mi?
İnanılmaz bir kent olduğumuzu bir kez daha gördük bu felakette… Vicdanını kaybetmemiş koca şehir birbirine geçmiş zincir gibi kenetlendi adeta… Cepheye gider gibi traktörleri ile alev savaşına katılan kahraman çiftçilerimizi ayakta alkışlamamak mümkün mü? Ateşin arasına dalıp can dostları sırtında taşıyarak kurtaran yiğitleri unutmak olur mu? Sadece 2 saat halı sahada uyuyarak dinlenen ve sonrasında savaşa devam eden gerçek alev savaşçılarına ne demeli? O dinlendikleri sahanın gerçek yıldızları onlar… Bursa’ya çevre illerden gönüllü gelen ve maalesef yolda can veren şehitlere ne demeli peki? Kuşkusuz acımız daha da katlandı. Yürüdükleri yolun sonu cennet biliyoruz ama şehit düşerken bile bu milletin nasıl bir asil ruha sahip olduğunu ortaya koydular… Mekanları cennet olsun… Bursa ve bu ülke size minnettar…. Elbette her felaketin atom karıncaları kuryeleri de unutmamak gerekir. 7/24 mekik dokuyarak alev savaşçılarına su, ayran ve erzak taşıdılar… Bir olunca ne kadar güzeliz değil mi? Elbette mahalle yanarken saçını tarayanları da gördük…. 105 suç kaydı olan sahte arama kurtarmacıdan tutun da yardıma gider gibi bölgede hırsızlık peşinde koşana kadar… Hatta tık uğruna Bursa’nın yüreğindeki acıyı alta müzik ekleyerek story paylaşımı yapacak kadar akıl tutulması yaşayanları da gördük… Yazık gerçekten bu acıyı yüreğinde hissedemeyene çok yazık…
Yandı… Ve dönüşü yok… Olsa dahi çooook çooook uzun zamana ihtiyaç var… Coğrafi yapımız bozuldu, dengemiz bozuldu… Şimdi elimizde bir tek o asil ruh kaldı… O ruhu yaşayan ve yaşatanlara bin selam olsun… Geçmiş olsun Bursa’m…