Aktüel Adress Bursa'nın Dergisi
Dün yazmıştım yeni günün güzel haberlerle gelmesini temenni etmiştim… Maalesef ki yazım sabahı görmeden günü karaya bağlayan o acı haber düştü ajanslara… Bolu Kartal Kaya’da Grand Kartal Otel’inde çıkan yangın 66 canımızı alıp yaşamdan kopardı… Ne büyük acı ne büyük bir yürek yangını… Çocukları ile yarı yıl tatili için bir gün önce otele giriş yapan vatandaşlarımız dün gece yarısı çıkan yangınla can pazarını yaşadı adeta… 12 katlı binadan can havliyle kurtulmaya çalışan vatandaşlar oda camlarından çarşafları bir birine bağlayarak aşağıya inmeye çalıştılar… Ve bir çoğu maalesef düşerek yaşamını yitirdi… Bir babanın çocuğunu battaniyelere sarıp kurtulması ümidiyle çocuğunu aşağıya atması… İnanılmaz trajik hikayeler ve acılara tanık olduk maalesef… Ahşap ağırlıklı otel, yangın merdivenlerinin olmaması, yangın sirenlerinin çalışmaması gibi ihmaller zinciri ile örülü yaşadığımız kabus… Turizm Bakanı Mehmet Nuri Ersoy, otelde iki adet yangın merdiveni olduğunu açıkladı. Sanırım o merdivenlerde ahşaptan yapıldı. Bina dışında görünmeyen yangın merdivenlerinin nerede olduğu ve ne şekilde olduğunu bilemiyoruz. Ama 66 canımız uykusunda ölüme yakalandı… Hem de tatil umuduyla gittikleri otelde… Yani parayla ölümlerini sattınız insanlara… Yazıklar olsun…
Bu saatten sonra atılacak hangi adım kaybettiğimiz canları geri getirebilir? Hangi ceza, hangi yaptırım çocuğunu, annesini ya da babasını kaybeden birinin acısını dindirebilir?
Niye bize özgü bu tür kabuslar?… Neden ülkemizde bu kadar ucuz hayatlar?… Üstelik her şey bu kadar pahalıyken… Neden bu kadar değersiz hissediyoruz canımızı?… Neden her güne bunca acıyla uyanıyoruz? Söz bitiyor her defasında ama acı hiç bitmiyor yüreğimizde… Bu ülkenin insanları gülmeyi hak etmiyor mu artık? Herkes her şeyden çalmanın, herkes birilerinin sırtından yol tutmanın ve herkes ahlaksızlığın izinde maalesef… Ve sonuçta işte yaşadığımız bu tarifsiz acılar… Dileriz bu son olur…
